ჱ

ასო ესე არა ოდეს მოვალს თავად ლექსთა, გარდა ამისსა ჱე, ჱე და არა, არა (იხილე ჰე, ჰე) (შავთ. 50).და სათუალავთაცა შინა ნაცლად ამისსა მრავალჯერ ხმარობენ ასოსოა ჰ, ვითა ითქუა შესავალსა შინა.ასო ჱ იხმარების მხოლოდ შემდგომად უ ბრჯგუთი, მაგალითად, გუჱმა, გუჱრდი, ქუჱყანა. გარნა არა შესაბამ არს დაწერა ესრეთ ყოველგან, სადაცა შეხუდეს ერთად ვე, მეტადრე დასაწყისსა შინა ლექსთასა, ანუ სადაცა წინაშე ვე არს ხმოვანი ასო. მაგალითად ვედრება, სავედრებელი, პოვებული, იგივე და სხ. ფრიად უხამს არს დაწერად: უჱდრება, საუჱდრებელი, პოუჱბული, იგიუჱ.